De MRI, de gouden standaard qua beeldvorming rondom de knie, toont geen enkele intra-articulaire afwijking.
Er valt echter een duidelijke vochtschil of inflammatie te bemerken ter hoogte van de semitendinosuspees (Fig. 1 en 2) aan de intersectie met de semimembranosus. De MRI bevestigt dus een belastings-gebonden probleem met een focale tendinopathie van de semitendinosus. Dergelijk semitendinosus frictiesyndroom komt weinig voor. De meeste tendinopathieën ter hoogte van de pes anserinus (de semitendinosus is een van drie pezen van de pes anserinus) komen voor ter hoogte van de insertie aan de anteromediale zijde van de tibia, waar een kleine slijmbeurs aanwezig is die vaak aanleiding geeft tot inflammatie.
In deze casus ligt de tendinopathie eerder atypisch: meer proximaal ter hoogte van de plaats waar de semitendinosus en semimembranosus elkaar tegenkomen en kruisen. Dergelijke tendinopathie komt typisch voor bij cyclische sporten tegen hoge weerstand. Een focaal mineur trauma (elongatieletsel of zelfs een spierscheur) kan dergelijke tendinopathie uitlokken en katalyseren. Door de genezing van dit letsel ontstaat er een focale hypertrofie die vervolgens de frictie met de semimembranosus onderhoudt, waardoor er dus bij intensief sporten steevast een ontstekingsreactie optreedt.
De behandeling bestaat initieel uit een conservatief beleid met aangepaste kinesitherapie en echogeleide infiltraties. Dit werd dan ook uitgevoerd op de dienst Radiologie door collega dr. Koen Mermuys. De patiënt kreeg twee infiltraties met lokale corticosteroïden, met een interval van acht weken. Ze gaven telkens tijdelijk slechts onvoldoende beterschap.
Finaal kreeg deze man een chirurgische behandeling aan de hand van een tenotomie van de semitendinosuspees.
Bij deze ingreep wordt de insertie van de semitendinosuspees opgezocht en wordt de pees gestript. Deze ingreep is perfect vergelijkbaar met het preleveren van de semitendinosusgreffe (hamstring) bij een voorstekruisbandreconstructie. De gevolgen zijn vrij beperkt gezien de andere hamstrings en kniebuigers de functie van de semitendinosus perfect overnemen. Postoperatief stelden er zich geen problemen en was mobilisatie en steunname onmiddellijk toegestaan. Fietsen mocht de patiënt hervatten na twee weken en loopactiviteiten hervatte hij progressief na zes à acht weken. Vier maanden na de ingreep was de patiënt volledig klachtenvrij.
