Lap, nu heb ik het ernstig verkorven bij mijn secretaressen. Secretaressedag vergeten! De bewuste dag begon nochtans goed. De dames waren allen behoorlijk vrolijk die ochtend. Om nog meer onheil te voorkomen, zal ik het misschien nog iets anders formuleren: de dames waren net iets vrolijker dan gewoonlijk die ochtend. Tegen de middag begon het tij wat te keren. Plots stond er op mijn bureau een mandje met paaseitjes en daarbij een handgeschreven briefje: ‘Een attentie voor deze bijzondere dag’. Me nog steeds van geen kwaad bewust dacht ik bij mezelf: vriendelijk van de dames. Hoewel, de paaseitjes waren ongetwijfeld gerecupereerd van het weekend ervoor. Restjes of overschotjes dus. Maar goed, een gekregen paard kijk je niet in de bek. Wat die bijzondere dag dan wel was, ontging me voorlopig. Het was de eerste dag na de 60ste verjaardag van koning Filip, ongetwijfeld een speciale attentie waard. Het was ook de geboortedag van Ray Ventura. Niet dat ik die persoon ken, heb het gewoon opgezocht op Wikipedia, maar misschien dus ook een attentie waard. Mijn buikgevoel zei me dat er toch iets niet klopte. En ja, ik kijk naar mijn agenda en zie bovenaan in een rode balk het woord ‘Secretaressedag’blinken. Van pure schaamte heb ik de recuperatiepaaseitjes dan maar opgegeten. Dit nog goedmaken leek me een moeilijke opdracht.
We zitten midden in de coronacrisis. Niet dat ik dit als excuus wil gebruiken, dat zou bijzonder ongepast zijn, maar deze periode heeft de dagelijkse routine fors verstoord en me heel wat geleerd. Op een minimum van tijd zijn we erin geslaagd het ziekenhuis fundamenteel aan te passen. We bouwden gewone verpleegafdelingen om tot isolatieafdelingen voor besmette patiënten. We creëerden bijkomende capaciteit aan intensieve zorgen. De werking van het ziekenhuis kreeg twee aparte stromen: één voor de COVID-19-positieve patiënten en een aparte stroom voor de andere patiënten. De flexibiliteit van onze artsen, verpleegkundigen, paramedici, technici, catering, schoonmaakploegen en administratieve diensten is ongezien. De motivatie van elke medewerker om dit alles in goede banen te leiden en de zorg voor onze patiënten optimaal te laten verlopen, is hartverwarmend. In deze situatie merk je pas echt wat de waarde van ons gezondheidssysteem is en vooral de waarde van elkeen die in de gezondheidszorg werkt. Te lang werd er gedacht dat de gezondheidszorg in België een evidentie is en dat alles wel vanzelf gaat. Meer nog, er gingen stemmen op om fors te snoeien in dit ‘geldverslindende’ systeem. Deze gezondheidscrisis leert ons dat zorg een essentieel onderdeel van de maatschappij is. Dat medewerkers in de zorg zich met hart en ziel inzetten voor de maatschappij, voor de patiënt, voor ons allemaal. En dat zelfs in moeilijke en bedreigende omstandigheden. Met bedreigende omstandigheden bedoel ik met gevaar voor de eigen gezondheid en de gezondheid van de naasten door mogelijke silentieuze overdracht van het virus. Dit alles vergt moed en vooral altruïsme. Jezelf wegcijferen voor het welzijn van de anderen. De waarde van de artsen en medewerkers in de zorg is hierbij onomstotelijk bewezen. Deze waarde uitdrukken in economische cijfers, in termen van kosten en baten van de gezondheidszorg, wordt nu hopelijk een ander (minder pecuniair gedreven) discours.
Laat ons vooruitkijken naar 2021, waarin ongetwijfeld alles weer z’n normale gangetje zal gaan. Hopelijk met blijvend respect voor onze gezondheidszorg en haar medewerkers. Bovendien zal 2021 het mij ook wat makkelijker maken om Secretaressedag niet te vergeten. Volgend jaar valt die dag samen met de 61ste verjaardag van onze koning.
Veel leesgenot.
Hans Rigauts
Algemeen directeur