Skip to content

Voorwoord azlink 51

Editie 51 - Feb 2022

Al een hele tijd probeer ik het onderwerp van de blijvende coronavirusbesmetting te vermijden. We worden al dagelijks overspoeld met allerlei cijfers, gaande van het aantal besmettingen, via het aantal ziekenhuisopnames, tot opnames op intensieve zorgen en sterftecijfers. Door de lange duur wordt dit erg deprimerend en in mijn voorwoord wil ik graag de depressie buitenhouden.

Bij het begin van het jaar 2022 kreeg ik trouwens een interessante wensboodschap die ik hierbij graag met u deel. Weet dat ik er een beetje mijn eigen versie van gemaakt heb, maar voor een stukje is het plagiaat, waarvoor m’n excuses. We wensen voor 2022 dat Corona terug gewoon een biermerk is, dat Van Gucht verwijst naar een of andere illustere politicus, dat Ranst gewoon een dorp is, dat bubbels verwijzen naar een sprankelende drank, dat golven terug te vinden zijn op vakantie, hetzij in het water, hetzij op een grasveld waar men met een stick op een balletje slaat, dat isolatie terug te vinden is in spouwmuren, dat we wattenstaafjes gebruiken om in onze oren te keuteren (kan zo’n deugd doen), maar vooral dat we mekaar terug in alle vrijheid kunnen zien, knuffelen, aanraken (gewenst weliswaar) en kussen (dito).

Voorlopig blijven deze wensen een ‘wens’ in de strikte betekenis van het woord. Een hoop en betrachting in een niet nader gedefinieerde toekomst. Dat laatste maakt het zo moeilijk voor ons allemaal. Er is geen duidelijk perspectief, geen duidelijk eindpunt waar we kunnen naar uitkijken. En dat maakt het net zo lastig, inderdaad zo deprimerend. Het blijft maar doorgaan. We sukkelen van de ene golf in de andere. Van de ene variant naar de andere. De voorlopig laatste is de omikronvariant.

Omikron is de vijftiende letter van het Griekse alfabet. In de numerologie staat 15 voor een positieve verandering in het leven. Zou dit iets betekenen? Omikron spreek je uit als een korte letter ‘o’ en is nauw verwant met omega, de laatste letter van het Griekse alfabet die je uitspreekt als een lange letter ‘o’. Van omikron naar omega. De laatste golf? Samen met jullie hoop ik dit oprecht.

De draagwijdte van de coronapandemie valt niet te onderschatten. Om te beginnen vanwege de rechtstreekse impact die het virus kan hebben op je gezondheid. Wanneer je hier zelf of in je omgeving mee geconfronteerd wordt, is dit behoorlijk beangstigend. Recent maakte ik mee dat een persoon waarvoor ik veel genegenheid koester van de ene dag op de andere werd opgenomen op intensieve zorgen en amper vijf dagen later overleed. Een nooit gezien agressief ziekteverloop. Dit doet echt pijn en is moeilijk te vatten, laat staan te begrijpen.

Maar de pandemie heeft ook belangrijke en nefaste effecten op de andere ‘reguliere’ zorg. Veel van die zorg moet uitgesteld worden omwille van de coronaziekenhuisopnames. Een familielid kreeg recent de diagnose van een agressieve prostaatkanker. De operatie kan pas na enkele weken worden uitgevoerd. Welke gevolgen zal die uitgestelde zorg hebben? Niet te voorspellen uiteraard, maar geruststellend is het allerminst, in de eerste plaats voor de betrokkene zelf.

Maar goed, nu ben ik toch de weg opgegaan van een eerder deprimerend verhaal, terwijl dit niet m’n intentie was. Heb net met een wattenstaaf (met een natgemaakte wattenpunt) in m’n oor gekeuterd omdat ik toch weer zo’n jeuk had. Een heerlijk gevoel geeft dit toch! Dit gevoel wil ik even vasthouden en overdragen.

Laat ons hopen dat omikron de omega is en dat we kunnen uitkijken naar een normaal leven, zowel privé als professioneel.

Veel leesgenot

Hans Rigauts
Algemeen directeur