De zomer ligt ondertussen achter ons. Hopelijk heb je wat kunnen genieten van enkele dagen rust, van momenten zonder voortdurende zorgen over je beroepsactiviteit. Even alles loslaten en toelaten om ook andere dingen in je op te nemen. Ik betrap er mij tijdens de vakantieperiode op dat ik plots kan genieten van eenvoudige dingen. De zon die in de ochtend staat te blinken aan de horizon, terwijl de wereld nog net niet ontwaakt. Gewoon wandelen en rondkijken zonder na te denken, even indutten bij het water met als belangrijkste vraag: wat eten we vanavond?
Gek toch dat we die alledaagse dingen niet zien in de hectische sleur van alledag. We rennen van hot naar her, maken ons continu zorgen over soms de grootste banaliteiten en vergeten daarbij echt zelf te leven.
In ons beroep is het uiteraard belangrijk om aandacht te hebben voor de patiënt die zijn of haar vertrouwen stelt in de arts. Van deze arts worden oplossingen en soelaas verwacht. We vergeten hierbij al eens dat ook die arts af en toe rustpunten nodig heeft en even tijd voor zichzelf moet nemen. Literatuur leert ons dat bij artsen veel depressies, verslavingen, burn-outs en dergelijke meer voorkomen. De zwaarte van het beroep wordt inderdaad wel eens onderschat. We absorberen de problemen van anderen en nemen dit soms ook mee naar huis. De nachten zijn hierbij het ergst. Je wordt wakker en, of je nu wilt of niet, je gedachten gaan naar de zorg die je levert voor anderen. Naar de problemen die daarmee verbonden zijn. Beste collegae, het is belangrijk dat we met ons allen ook tijd voor onszelf nemen, in het belang van de eigen gezondheid en in het belang van onze familie. Hiervoor is er te weinig aandacht. Iedereen gaat ervan uit dat de arts het wel zal oplossen, dat hij een soort superspons is die alles absorbeert, hieruit de nodige conclusies destilleert en een oplossing aanreikt. Ik wil hierbij allesbehalve belerend overkomen, maar aandacht voor de gezondheid van de gezondheidswerker moet kunnen.
We worden al te makkelijk geconfronteerd met kritiek, klachten en ontevredenheid. Soms terecht, dikwijls ook niet. Ook dit vreet energie en maakt onze job bijwijlen bijzonder zwaar. In tijden van allerlei rankings en beoordelingen is het nuttig de context en het globale plaatje te bekijken. Ik durf dit in deze post-vakantieperiode toch wel te vergelijken met rankings zoals je vindt op TripAdvisor. Behoorlijk angstaanjagend dat één misnoegde klant, die zich misschien ergert aan een futiliteit die zich door een samenloop van omstandigheden voordoet, of tout court een misnoegde klant die sowieso altijd negatieve commentaar spuit, een zaak volledig kan afbreken. Het gevaar bestaat dat we met zijn allen dit soort systemen gaan doortrekken naar onder andere de gezondheidszorg. Ook hier vraag ik aandacht voor het gezond verstand. Zorg is meer dan lijstjes produceren. Bovendien is het niet correct dat deze rankings, beoordelingen of hoe je het ook mag noemen, eenzijdig worden opgemaakt. Een zorg waar de arts zonder overleg eenzijdig zijn gang gaat, is uiteraard niet goed. Het omgekeerde, waar patiënten of organisaties allerhande eenzijdige oordelen vellen, evenmin.
Dat onze artsen kwaliteit van zorg en expertise hoog in het vaandel dragen, wil dit nummer van azlink opnieuw bewijzen.
Hans Rigauts
Algemeen directeur