Op campus Henri Serruys van het AZ Sint-Jan Brugge-Oostende AV loopt de dienst Spoedgevallen als gesmeerd. Diensthoofd dr. Axelle De Cock tekent de lijnen uit, maar zou nergens staan zonder een sterk team dat erin slaagt op alle niveaus respectvol samen te werken, zowel onderling als met de verschillende andere ziekenhuisdiensten. Hun grootste zorg: de patiënt.

Cardiopulmonaire resuscitatie is een essentiële vaardigheid voor verpleegkundigen. Omdat uit de praktijk blijkt dat velen onder hen deze vaardigheid onvoldoende beheersen of de nodige kennis mettertijd verliezen, ontwikkelde het Basic Life Support (BLS) team van het AZ Sint-Jan Brugge-Oostende AV, campus Henri Serruys, een trainingsprogramma gebaseerd op de richtlijnen voor reanimatie van het European Resuscitation Council (ERC). Na vier trainingssessies kon een objectieve verbetering aangetoond worden in het beheersen van de correcte reanimatietechnieken.

Cardiovasculair lijden is nog steeds een van de belangrijkste doodsoorzaken in de Westerse Wereld. Zestig percent van deze mortaliteit doet zich voor na een plotse collaps van de patiënt. Ook al overleeft de patiënt de hartstilstand dankzij snelle reanimatie door omstaanders en professionele hulpverleners, dan nog is de kans op neurologische schade bijzonder groot. Drie tot vijf minuten na de hartstilstand worden de neuronen al onherstelbaar beschadigd. Zelfs na herstel van de eigen circulatie bij succesvolle reanimatie wordt de eerste uren en dagen verdere schade aangericht door veelvuldig ingezette cascades zoals calcium shifts, excitotoxiciteit, lipideperoxidatie en andere vrijradicaalreacties die leiden tot DNA-beschadiging en apoptose – beter bekend als het post-reanimatie syndroom. Deze agressors brengen eerst schade toe aan de meest kwetsbare delen van de hersenen (hippocampus, neocortex en cerebellum), wat leidt tot post-anoxische encephalopathie.