Op campus Sint-Jan concentreren de artsen van de dienst Oogziekten zich vooral op oogpathologie en derdelijns-zorgverlening. Elke oogarts heeft een…

Sinds 2018 heeft de dienst Oogziekten op campus Sint-Jan een kinderoogarts in huis. Haar ruime ervaring in dit domein vormt…

De ambitie van de dienst Oogziekten op campus Sint-Jan is een zinvolle dienstverlening met een daadwerkelijke meerwaarde realiseren binnen een…

Met zijn multidisciplinaire aanpak bouwde de dienst Oogziekten op campus Henri Serruys van het AZ Sint-Jan Brugge-Oostende AV een solide…

Patiënten met de ziekte van Graves kunnen Graves’ ophthalmopathie ontwikkelen. In dat geval ontstaat een inflammatoire reactie ter hoogte van de orbitale weefsels waarbij de extraoculaire spieren en de vetloge opzwellen. Een orbitadecompressie biedt een oplossing voor de overlast die deze aandoening teweegbrengt.

Diverse oogaandoeningen worden behandeld met behulp van een vitrectomie, een operatie waarbij de chirurg het glasvocht uit het oog verwijdert. De invoering van deze techniek door Machemer in 1971 maakte het mogelijk om intraoculaire problemen te verhelpen die voordien onbehandelbaar waren en vaak aanleiding gaven tot blindheid.

Soms is het nodig om het oog van een patiënt te verwijderen. Om esthetische redenen kan de oogarts in dat geval een vals oog of kunstoog plaatsen. Het doel van een goed kunstoog is een zo natuurlijk mogelijke situatie na te bootsen waarbij dit kunstoog ook in zekere mate kan meebewegen. Wanneer het niet opvalt dat iemand een kunstoog draagt, kunnen we spreken over een geslaagd resultaat.

Cataract is wereldwijd nog steeds de belangrijkste oorzaak van blindheid. In de westerse wereld laten we het gelukkig meestal niet zo ver komen. Door het gebrek aan een preventieve behandeling zien we een grote toename van het aantal cataractoperaties. Mede door het effect van de babyboomers verwacht de gezondheidssector een chirurgische piek rond het jaar 2020.

Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie is de voornaamste reden van centraal gezichtsverlies bij 65­plussers. De aandoening is epidemisch aan het evolueren bij de oudere Westerse populatie. Recente prevalentiestudies in de Verenigde Staten wijzen uit dat 7,3 miljoen mensen te maken hebben met vroege AMD in minstens één oog, en 1,75 miljoen (meer dan 10% van alle 80-plussers) met gevorderde AMD in minstens één oog. Nieuwe therapeutische ontwikkelingen hebben de prognose van deze aandoening verbeterd, zodat gezichtsverlies afgeremd kan worden en zelfs gezichtsverbetering mogelijk is.

Tranende ogen vormen een veel voorkomende maar vaak onderschatte klacht. Bij tranenstase vermindert het zicht omdat men constant door de tranenfilm moet kijken. Bovendien ontstaat er chronische huidirritatie door zoutneerslag vanuit de tranen.