De klassieke algehele anesthesie bestaat uit drie hoekstenen: hypnose of slaap, immobilisatie door curarisatie en analgesie of pijnstilling. Deze drie elementen vullen we doorgaans aan met een vierde pijler: controle van het sympathische zenuwstelsel. Twee generaties anesthesiologen hebben steeds op basis van dit stramien gewerkt, en dit sinds de introductie van intraveneuze barbituraten, curares en opiaten. Wordt dit paradigma nu verlaten?